20.MAGURSKI PAK NARODOWY
Magurski Park Narodowy został powołany do życia 24 listopada 1994r. Jako szósty park narodowy na terenie polskich Karpat swą działalność rozpoczął z dniem 1 stycznia 1995r. Powierzchnia Parku wynosi 19 439 ha z czego 89,7 % znajduje się na terenie woj. podkarpackiego (gminy Krempna, Dukla, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Dębowiec) a pozostałe 10,3 % na terenie woj. małopolskiego (gminy Sękowa i Lipinki). Otulina Parku ma zasięg o powierzchni 22 969 ha.
W MPN ochroną ścisłą objęte jest ok. 12,4 % jego powierzchni, ochrona czynna z kolei prowadzona jest na obszarze ok. 87 % powierzchni i dotyczy zarówno ekosystemów leśnymi jak i nieleśnych. Ochroną krajobrazową objęto 0,3 % powierzchni Parku.
Magurski Park Narodowy został powołany w celu:
- Zachowania naturalnych starodrzewi o charakterze puszczańskim,
- Ochrony bogatej i różnorodnej fauny puszczańskiej,
- Zachowania interesujących wychodni skalnych obfitujących w różnorodne formy wietrzenia, co powoduje, że ten teren uznawany jest przez specjalistów za wyjątkowej klasy zabytek skalny Beskidu Niskiego,
- Utrzymania rozległych, półnaturalnych łąk i pastwisk wraz z charakterystycznym, niezabudowanym krajobrazem,
- Uzyskania w ciągu kilkudziesięciu lat zrównoważonej gospodarki wodnej na obszarach źródliskowych rzeki Wisłoki.
W Parku stosuje się następujące metody ochrony:
1. Ochrona ścisła, gdzie przyroda „rządzi się” swoimi prawami, odwiecznie ustalonymi przez siły natury bez ingerencji człowieka. Obecnie funkcjonują trzy obszary ochrony ścisłej:
- Magura Wątkowska (pow. 1188,69 ha)
- Kamień (pow. 377,93 ha)
- Zimna Woda (pow. 841,11 ha)
W obszarach tych dominują starodrzewy o typowo puszczańskim charakterze oraz drzewostany o wysokich i bardzo wysokich walorach.
2. Ochrona czynna, polegająca na stosowaniu określonych zabiegów ochronnych w celu przywrócenia stanu najbardziej zbliżonego do naturalnego ekosystemów i składników przyrody lub zachowania siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin, zwierząt i grzybów.
W ekosystemach leśnych przykładem ochrony czynnej są działania w drzewostanach z udziałem jodły jako gatunku nie wytrzymującego konkurencji z bukiem. Prace polegają na usuwaniu drzew przeszkadzających we wzroście cennym gatunkom oraz pomoc w odnawianiu się drzewostanów głównie z udziałem jodły.
